Þrjár vanmetnar rafsveitir íslenskra kvenna
Pistillinn var skrifaður fyrir Tengivagninn á Rás1 og birtist þar, miðvikudaginn 17. júlí 2019, og á vefsíðu RÚV, sunnudaginn 21. júlí 2019. Að vera milli svefns og vöku um bjartar sumarnætur minnti mig á tónlist sem ég heyrði í fyrsta skipti í vetrarmyrkrinu. Þrjú spennandi raftónlistarverkefni. Í huga mínum kallaðist fram minning um tóna sem yljuðu mér á langri dimmri leið minni í vinnuna. Ekki misskilja mig, ég sakna ekki vetrardimmunnar, en samt er eitthvað sjarmerandi við tónlist sem sogar til sín hlustendur. Stundum hljómar tónlist best þegar maður hlustar ekki í mikilli birtu. Þá finnur maður hvað hún er sjálf glóandi. Í mörgum tilvikum er íslensk tónlist skilgreind sem dularfull og fíngerð, og utan Íslands er því trúað að á einhvern hátt endurspegli hún íslenska náttúru, hún er skreytt með leyndarmálum, óvissu og undri sem mörgum þykir stórkostlegt. Skaði Síðastliðinn vetur hefði ekki verið samur án plötunnar „Jammið“ eftir…
You might be interested in
